امتحان دارم و وقت ندارم. ببخشید.

کابوس

چیه ؟ باز چه مرگت شده ؟ نفس نفس میزنی. داری مثل بید میلرزی. اینجا که خوب گرمه پس چیه ؟ نکنه تو هم مثل من .... باز هم کابوس دیدی ؟ باز هم ... چند وقته نمی دونم چی شده اکثر شب ها کابوس میبینم. تو هم همین طوری ؟! نیگا کن انقدر عرق کردی که انگار زیر دوش بودی. پای چشمات هم گود رفته . میترسم برم بخوابم ... آره میترسم. اگه باز هم بیاد چی ؟ نمیدونی چقدر وحشتناکه. اصلا نمیدونم چیه ....

شب شده . باز هم خواب. وقتی خوابم میبره دیگه هیچ چیزی نیست که اذیتم بکنه. وسط خواب یه دفعه مثل اینکه هوشیار شده باشم ولی قدرت حرکت ندارم. خوابم ولی خواب نیستم. هیچ اراده ای ندارم. وسط تخت بزرگ ٬ تنها ٬ سعی میکنم دوباره بخوابم. هوا به شدت سرد میشه. باز هم اون صدای عذاب آور خرد شدن چیزی مثل چوب خشک های نازک. تمام بدنم میلرزه چون میدونم باز هم داره شروع میشه. اینها مقدمه کابوس های هر شب من شده. باز به خواب میرم. هر شب همون خواب تکراری. یه فضای تاریک که من در مرکزش هستم . صورت بزرگی که یه دفعه جلوم سبز میشه و من رو به شدت می ترسونه. چیز خیلی بزرگی که یه جورایی شبیه آدم هاست. بیشتر شبیه یه زن با موهای بلند و لباس یه سره بلند سفید نقره ای که تا پایین پاهاش اومده. دستها و انکشتای کشیده و بسیار بلند و ترسناک. صدایی مثل جیغ بلند و نازک کر کننده. وقتی حرکت میکنه صدایی تولید میشه که شبیه صدای دیاپازون هستش. میاد نزدیک. صورت زشت و ترسناکش رو میاره نزدیک من و چیزی میگه که نمیفهمم. گلوی من رو محکم میگیره و با خودش میکشه. به سرعت حرکت میکنه و من رو هم میکشه. هر دفعه سعی میکنم مقاومت کنم بر میگرده و دهنش باز میشه و جیغ بلندی میزنه. انقدر می ترسم که با جیغ و داد از خواب میپرم. شب اول از ترس .... !!!

میگن خواب ها الکی نیستن از این دیگه الکی تر میشه ؟ ربطی به زیاد خوردن نداره چون من ساعت ۸ شام میخورم اون هم بیشتر یه چیز سبک. به افکار مشوش هم ربطی نداره چون داره هر شب تکرار میشه. هیچ کاری هم نمی تونم بکنم . کاشکی مادرم بود .... اه اه اه اه بچه ننه .... !

این نو بهار عشق ...

این لباسه بهم میاد نه ؟ ... به تو که خیلی میاد. رنگش هم مناسبه. با کلی تخفیف و ارفاق میشه گفت بفهمی نفهمی تیپت بد نشده ! پر رو نشو .... تا یککم ازت تعریف میکنن بی جنبه بازی در میاری. از بچگی از کت شلوار بدم میومد. از بچگی هم هر جا میخواستیم بریم تن من کت شلوار میکردن. آخه بچه چهار ساله چیه دیگه که کله پاچش چی باشه . هر کی هم که میدی کلی میخندید و مسخره میکرد. آخه فکر شخصیت بچه نیستی فکر آبروی خودت باش. .... . ببین به این میگن کروات ، یه چیز تو مایه های طناب دار با کلاس میبندن که ....... که ..... که چی ؟ به من چه که چی ، همه میبندن ما هم میبندیم. حاجی خدابیامرز ! ؟ ! اگه پسرش رو تو این وضعیت میدید چه بلایی سر مادرم می آورد! چه ربطی داره به مادرم ؟ همون ربطی که وقتی حساب کاسبیش به هم میخورد اون رو میزد .  ببین به این میگن ژل ولی مال الان نیست. الان باید به تف قناعت کنی. چه قیافه ی ....... مضحکی . ! موی بلند ، ناخن دراز ، صورت ریشو ... وای و وای و وای ....
سعی میکنم خودم رو صاف کنم و درست راه برم. به دسته گل بزرگی که دستمه نگاه میکنم. گل های سرخ خوابیده روی مخمل مشکی. کارت سفیدی وسطش داره جیغ و داد میکنه.
 " پیوندتان مبارک "
" با آرزوی بهترین ساعات عشق "
" از طرف              "
از طرف کی ؟ جای خالی یعنی چی ؟ اگه چاپی بود باز میگفتن یادشون رفته اسمشون رو بنویسن. این که دست نویسه.
صدای پاشنه کفشام توی سرم میپیچه. دارم به در تالار میرسم. دم در بابک ایستاده ...
 / معلوم هست کجایی تو ؟ یه ساعته تو این سرما ایستادم دم در جناب آقا تشریف بیارن. ایول چه گل باحالی فکر کنم صد - صد و پنجاه تایی بشه . چقدر مایه گذاشتی ؟ ... اسم نوشتی ؟ ... ولش کن خودم مینویسم. بنویسم از طرف بچه های دانشگاه خوبه دیگه ........ /
بی اراده و بی توجه میرم تو. چه قدر شور و شلوغی. به این میگن یه عروسی درست و حسابی.
تا آخر مراسم هیچ حس مشخصی نداشتم جز یه دل پیچه کوچیک که معمولا توی این شرایط داشتم. آخر مراسم دیگه وقت رفتن شد. عروس داماد دارن با همه خدا حافظی میکنن. کاشکی هیچ وقت نرفته بودم جلو .... چقدر زیبا شده .
/ آقای ... خیلی ممنون که تشریف آوردین . مرسی . /
و لبخندی که مدت ها بود منتظرش بودم و الان بهم زده شد. نوش دارو بعد از چله سهراب.
میخواستم حرف بزنم . میخواستم همه چیز رو بهش بگم . یه کار روانی و احمقانه . یه دیوونه بازی توی بهترین شب زندگی کسی که دوستش داری. ولی دیگه حق نداری که دوستش داشته باشی. دیگه حق نداری بهش فکر کنی. دیگه نمیتونه مال تو باشه ... فاصله تو با اون میل میکنه به بی نهایت ترین جاهای خلقت. دیگه حق نداری . برو بمیر که دیگه اگه بهش فکر کنی هم گناهه چه برسه به اینکه عاشقش باشی. 
میخواستم بهش بگم بیا این همه ی گل هاییه که میخواستم بهت بدم. بیا همش رو یه جا بگیر. این همه عشقیه که بهت داشتم ، بیا قلبم رو در بیار. بیا این تمام کاراییه که میخواستم برات بکنم ، بقیه عمرم مال تو. بیا ... فقط بیا ...
امشب عروسیته. شب شاهانه عشق. اگه بدونم بهت خوش میگذره برام کافیه. اگه بدونم عشق رو پیدا کردی برام بس . هیچ وقت جرات ندارم بگم کاشکی مال من بودی. با هرکی میخوای باش ولی خوش باش.
ببین تیپ دامادی زدم. امشب عروسیه من هم هست. چون تو خوشحالی. برو به سلامت. کاشکی هیچ وقت نفهمی چقدر دوستت داشتم. برو به سلامت. خوش بخت بشی ......
تا صبح چهار زانو نشستم کنار پنجره٬ پشت به دیوار با همون لباسای دامادی. انگار یه دنیا روی سرم خراب شده. زیر آوار آرزوهای خیالی دارم دست و پا میزنم٬ هیچ کسی هم نیست که بیارتم بیرون. دارم له میشم و بلد نیستم در خروجی رو پیدا کنم. انگار همه چیز تموم شده. حتی انگیزه و امید و آرزو ...

فقط خوشم به یاد خوشی او . حسادت نمی کنی ؟ کسی که نمیتونه این همه خوشی به کسی بده از خوشی اون حسادت نمیکنه ٬ خوشحال میشه .

 ای صبا این نو بهار عشق و شور حال ...... از خرمن تکیده بر این کهنه پیر خزان ...... وین عشق و داد و جگر پاره های ما ....... بر خانه گاه سلامت به سر رسان .... بر هر که را که بر این کعبه رشک برد ...... با سنگ رجم به جهنم روانه ساز ....

-------------------------------

من گاهی وقتها دچار خود شیفتگی میشم و خودم از نظرام خوشم میاد . این هم یکی از اون مواقعه. توی وبلاگ آی رهگذر سلام یه جمله بود که : زندگی مثه پله برقی نیست! شاید منظورش رو درست نفهمیدم ولی این نظر رو دادم که به نظرم در باره خیلی ها صدق میکنه :

زندگی مثل یه تابع سینوسیه که دائم داره بالا پایین میره. من بیچاره توی 270 درجه زیر صفر گیر کردم. جالب تر اینه که نهایتا به 90 درجه میرسی و هیچ وقت نمیتونی تا صد درجه بالا بری که جوش بیاری و بخار از سرت در بیاد و بی جنبه بازی در بیاری. وقتی فکر میکنی به درجه صدم رسیدی تازه میفهمی که ده درجه از 90 پایین تر اومدی و داری با زاویه خیلی تند و شتاب بالا بر اثر جاذبه زمین میری به مرز صفر برسی و بعدش هم تا بیای به سرمای صفر درجه عادت کنی میبینی تا 270 درجه زیر صفر انقدر یخ زدی که دیگه نمیشه کاری کرد. از این به بعدش میوفته توی سر بالایی و پوستت میکنه تا دوباره به صفر برسی ، چه برسه به 90. این بود قاطی کردن درجه های دایره با حالت دمایی آب و نیروی جاذبه زمین .... خودش کلی مقاله میشه ...

من چسبیده به سنگ گذشته ام ، تو آفتاب دیگران

دلم برات تنگ شده. نه به اون موقع که هر جا نیگا میکردم تو رو میدیدم ، نه به الان که چندین ساعت میگذره اصلا پیدات نیست. شیطونه میگه برم یه جا که آینه داشته باشه ببینمت . پشت این دستگاه نشستم منتظرم 3 ساعت تموم بشه نتیجه ببینم که چی میشه. مرده شوره هر چی نتیجه و دستگاه و .......... یادش به خیر کارگاه پارسال ... مینشستم رو به روش و تمام مدت کارگاه خیره و مات میشدم بهش. دقیقا رو به روی من مینشست. جوری که فقط صورتش از بین لوله ها پیدا بود. گاهی وقتها یه نیم نگاهی میکرد و ضمیمش یه لبخند آشنایی. همون کافی بود که تا بی نهایت مستی ببرتم و از اون بالا وقتی یادم میوفتاد که هیچ وقت حتی نمیتونم به شعاع چند صد متری روحش نزدیک بشم یه سقوط ازاد جانانه تا ته دره شکست و نابودی. اونجا بود که حال پیرمرد نیمه کوری که لب تراس می نشست و به رو به روش خیره میشد و اشک میریخت رو فهمیدم. یه بار پرسیدم چرا گریه میکنی ؟ گفت : دنیا رو به رومه ، زیباست ، ولی من نمیتونم از این زیباییش لذت ببرم. فقط میبینم که روشنه ولی آسمون و خورشید رو نمیبینم. اگه قرار بود نبینم خوب همین یه ذره رو هم ازم میگرفت دیگه چرا عذابم میده .....
خدایا اگه قرار بود بهش نرسم خوب چرا گذاشتیش رو به روم که هر روز ببینمش و هر روز عذاب بکشم و هر بار بمیرم. .. .

آفتاب افتاده صاف وسط سالن نیمه گرد جایی که میگن خونه منه ولی بیشتر به لجن زار خاطرات پوسیده و تهوع آور شبیهه. سالنی با پنجره های باریک و درازی که دور تا دور این نیم دایره لخت رو گرفته. از بچگی دوست داشتم لخت زیر نور آفتاب بخوابم ولی همیشه تنها چیزی که بعد از این کار پوستم رو حسابی داغ میکرد خطوط به هم پیوسته ای بود که پدرم با مهربانی خاص با کمربندش روی بدنم به جا میگذاشت. اما الان دیگه ... آزادم . خیلی جالبه آدم یه دفعه تمام اطرافیانش رو از دست بده. . روی زمین سنگی که سرمای خودش رو محکم چسبیده و خیال گرم شدن نداره دراز میکشم. بدنم منقبض میشه و موهای تمام بدنم سیخ میشه. حس عالی سرما از پوست زیر بدنم توی تمام بدنم پخش میشه. آفتاب زودی دست به کار میشه و بدنم رو نوازش میکنه. تقابل گرما و سرما . چقدر لذت بخشه این کار. احساس سبکی خاصی بهم دست میده که تا اوج بالا میبرتم. انقدر غرق لذت شدم که همه چیز رو فراموش میکنم. دوست دارم چندین ساعت همین جوری بمونم ولی آفتاب مهربون خاصیت زنانه خودش رو آشکار میکنه و با نرمی و آرامش از پیشم میره. من میمونم و سرمای سنگ زیر پام که هیچ وقت ازش خلاص نمیشم. همیشه وقتی دارم از یه چیزی لذت میبرم مثل آفتاب ازم دور میشه و فقط شب سیاه میمونه و سرمای سنگ و دلهره و افسردگی و تنهایی و سکوت . . .

آینه ی دروغ گوووو

نیگام نکن ، باهات قهرم. این بود رسم رفاقت ؟ بعد از این همه رفاقت ، درد دل ، فکر میکردم تو دیگه باهام روراستی... تو هم بهم دروغ میگی ........ بزنم دنیات رو بشکنم ؟ .... تو که زندگیت به یه تیکه آینه بنده خجالت نمیکشی دروغ میگی ؟ ........ البته دروغ نگفتی، فقط تمام حقیقت رو نگفتی.... عجب رویی داری ، باز هم نمیخوای نشون بدی !! آخه چرا بهم نشون نمیدی ؟ من چی دارم که به هر کی نزدیک میشم بعد از اینکه میفهمه ماجرام چیه ازم فاصله میگیره ؟ بهم نشون بده ، خواهش میکنم. . .
باز هم دروغ میگی ، من 21 سالم نیست من حتما 40 - 50 سالمه . حتما کلی پیر شدم. دروغ میگی ، این صورت من نیست ، صورت من حتما خیلی وحشتناکه. دروغ گووووووووووو اگه این جوری نبود من رو طرد نمی کردن. تنها ولم نمی کردن.
آدما چرا این جورین ؟ .... حالم داره از این آدما به هم میخوره.
اکثر دخترا اولش خیلی خوش برخورد و با کلی شوخی و خنده میان جلو ، بعدش یه دفه انگار رفته باشن توی دستگاه کرایوژنیک ، تا منفی 300 درجه منجمد میشن و بعد مثل یخ توی زمین آب میشن و دیگه خبری ازشون نیست که نیست.
پسرا اولش با رفاقت و بیرون رفتن و شوخی و خنده میان جلو بعدش یه دفه جدی میشن ، انگار دارن با باباشون حرف میزنن ، کم کم انقدر جدی و رسمی میشن که فکر میکنی دارن با آقا معلمشون حرف میزنن ....
یعنی اشکال از رفتار منه ؟ یا از روی سرنوشتم میخوان آیندم رو هم سیاه کنن... چرا بهم نشون نمیدی ؟ ... فقط بلدی اشکام رو نشونم بدی و هر روز صبح بهم یاد آوری کنی که " بد بخت هنوز زنده ای ، قیافت رو ببین که هر روز داره خراب تر میشه. یه روز دیگه هم شروع شد .... " و هر شب بهم بگی که " به خونه ی لجن زارت خوش اومدی تنهای داغون " ....

برف میاد . ماشینا آروم میرن. شلوارم تا بالای زانو خیس خیس شده. سرما رو دوست دارم. ساعت 2 صبح. توی هوا هااااااا میکنم و بخارش رو تماشا میکنم. دستام رو محکم زیر بقلم گرفتم و روی زانوم خم شدم. روی یه صندلی سرد و خیس و برفی وسط یه پارک کوچیک گوشه یکی از خیابونای لعنتی ... اینجا آرامش دارم. از نوک موهام داره آب میچکه. دوست دارم همین جا بخوابم. روی برفهای از تشک نرم تر و توی پارک کوچیک آرامش بخش. برف پاییزی هم نعمتیه واسه خودش. انگشتای پاهام رو حس نمیکنم. اونا راحت گرفتن خوابیدن. آقا یکی بیاد این درخت بالای سرم رو یه تکونی بده ، میخوام زیر پتوی نرم برفش بخوابم.
آرامش اینجاست. چقدر خوب گرمه این آرامش. تا خونه یا بهتر بگم لجن زار نیم ساعت دیگه راهه. کی حاضره پارک گرم و آرامش بخش رو ول کنه بره توی خونه سرد اعصاب خورد کن ؟ آزادی هم نعمتیه ....
نمیدونم چرا سرما نمیخورم. حتی ویروس ها هم از من دوری میکنن. آقا یه ویروسی ، باکتری چیزی هم بیاد با من که تنها نباشم راضیم.
آرامش اینجا خوب گرمه .....

نیاز !!! ؟؟؟

به به ، سلام ........
اینجا چیکار میکنی ؟ قرار بود فقط توی آینه باشی. نمی دونستم توی مانیتور هم میای. چرا وقتی خاموش میکنم میای! از کارات سر در نمیارم. !!! بیا بریم خونه ، دیگه دیر شده. سایت کامپیوتر دانشگاه تا 7 بیشتر باز نیست.
برم خونه که چی ؟ برم اونجا چیکار کنم ؟ اصلا اگه نرم چی میشه ؟ هیچ کس نمیفهمه ، برای کسی هم اهمیتی نداره. برای چی باید غذا بخورم ، مریض نشم ، نمیرم ؟ چه اهمیتی داره ؟ اصلا برای چی زنده ام. تو که توی آینه ای نمیبینی اینجا همه چی برعکسه. میگن افسرده شدی، گریه میکنی ، برای چی ؟ برای کی ؟!! برای خودم . خیلی وقته دلم میخواد یه چیزی رو دوست داشته باشم، چی ؟ حتی جرات کردم که بخوام کسی رو دوست داشته باشم ....... وااااااای گناه بزرگ ........
اینجا همه چی برعکسه ، برای دوست داشتن هم باید اجازه گرفت . چقدر آدما خسیس شدن ، حتی اجازه نمیدن کسی اونا رو دوست داشته باشه. باورت میشه ؟ واقعا از چند نفر "اجازه گرفتم " که دوستشون داشته باشم ولی اجازه ندادن...... توی آینه هم این جوریه ؟ اینجا همه کاری بده ، دستشویی رفتن بده ، خندیدن بده، گریه کردن بده، حرف زدن بده ، حتی دوست داشتن هم بده ، چند وقت دیگه میگن با خودت توی آینه حرف زدن هم بده !!! یه کار خوب هست که کلی هم ستایش میشه اون هم مردنه. آدم میمیره چقدر دوست داشتنی میشه .....

رفتم یه آگهی بدم توی روزنامه بهم خندیدن چاپش نکردن . مگه نیاز آدم خنده داره ؟

آگهی :
فوری فوری .
به چند نفر انسان واقعی برای رفع نیازهایی از قبیل : دوست داشتن ، حرف زدن ، جواب دادن ، منتظر بودن برای برگشتن به خانه ، درد دل کردن ، فهمیدن ، خندیدن ، گریه کردن ، با هم راه رفتن ، با هم غذا خوردن و ... نیاز مندم. هیچ گونه شرط سنی و جنسی هم وجو ندارد. به تعداد مراجعه کنندگان هم کار هست.

شاید برای بقیه خنده دار باشه ولی تو که میدونی چقدر به این چیزا نیاز دارم ....


---------
بعد از مدت ها چیزی باعث شد کلی بخندم ... آره من خندیدم .... پیشرفت بزرگیه !
وبلاگ http://dehnoo.blogsky.com رو ببینین خودتون میفهمین چرا .....

رقص دیوانگی

چت شده ؟ چرا این جوری نیگا میکنی ؟ تا حالا ندیدی یکی سرش رو ببره زیر آب یخ ؟ داری می لرزی ، لب هات هم یککم کبود شده . همیشه از اینکه یه دفعه سرم رو از زیر آب یخ بیرون بیارم و صاف واستم لذت میبردم. تک تک قطره هایی که روی بدنم میریزن و آروم پایین میان رو حس میکنم و احساس بی وزنی میکنم. چون به نظرم اونا ثابت هستن و من دارم بالا میرم.

باز که بیرون پنجره ایستادی ، جالبه که نمی افتی پایین!!!! خجالت نمیکشی لخت رفتی بیرون ؟ بیا ... پنجره رو باز میکنم بیا تو ، بیرون سرده. . . . سرده ، تمام قطرات ریز سرد آب سردشون شده و گرما رو از من طلب میکنن... به زور ازم میگیرن... هر وقت توی سرما دنبال یه شک بودم این کار رو کردم. خودم رو خیس میکنم و جلوی باد بی رحم که از پنجره توی اتاق می تازه می ایستم. تمام بدنم به رقص در میاد ... چشمام رو میبندم که خجالت نکشن و راحت برقصن.... سرما وقتی توی مغزم نفوذ میکنه و تا مرکزی ترین نقطه میره ، آخرین سلول رو وقتی تحریک کرد مغز هم به رقص میاد و افکار بیرون میریزه ... تمام وجودت فقط یه فکر میشه که توی مغزت هست ... هیچ جای بدنت رو حس نمیکنی و فقط یه فکر خالص میشی ... کم کم دیگه فکر هم منجمد میشه و دیگه هیچی نیستی ..... هیچی .... اون وقته که برج خاکی تنت فرو میریزه و تو ...... آزادی. . . . . دیگه نه از فکر خبری هست و نه از درد و ناراحتی . .... کاشکی میشد یه جوری برای یه مدت قلب رو از کار انداخت که انقدر اذیت نکنه . . . این سوخته ی هار ....

فکر کنم بازم یادم رفت یه چیز نرم زیرم بندازم که روش سقوط کنم .. شانس بیارم سرم به زمین نخوره ..... چقدر لذت بخشه این چند ساعت که مغز منجمد میشه.


--------------------
این رو برای یاسمین " http://rue.blogsky.com " نوشتم ، { چقدر زیبا و احساسی مینویسه } دیدم قشنگه اینجا هم میذارم.

میدونی آدما مثل چی شدن ؟ مثل کسایی که یه چیز ناقص دارن که کامل کنندش دست بقیه هست . توی خیابونا راه میوفتن تا اون رو پیدا کنن . هرکی رو که میبینن نصفه ی خودشون رو می چسبونن به نصفه ی اون و مدتی با این کمال ناقص خوش هستن بعد از یه مدت یکی شون میاد میگه نصفم رو بده میخوام برم با یکی دیگه کاملش کنم. خبر نداره که دیگه نصفه ای نیست، مخلوط شده. میاد از وسط نصفش میکنه و میره ولی چیزی که توی دست تو هستش یه مخلوط شبیه ابر و باده که هر وقت میبینیش اذیت میشی . بعد از یه مدت انقدر رنگ تو رنگ شده که دیگه رنگ اصلیش یادت نیست. بعد از یه مدت هم مثل خمیر بازی هایی که قاطی میشدن خاکستری میشه . خاکستری و بی روح. چرا نصفت رو نگه نمیداری تا مکملش پیدا بشه ؟ این جوری قشنگ تر میشه ...

اشک

امروز من یه کشف بزرگ کردم ... میدونی قلب انسان گرم ترین و پرفشار ترین جای بدن اونه و چشماش سردترین و کم فشار ترین جا ؟ خودم کشفش کردم.

اثبات : دو سوم بدن ما از آب تشکیل شده. وقتی آب به قلب میرسه تحت گرما و فشار زیاد بخار میشه و جایی زیر گلو جمع میشه. وقتی فشار بخار گلو با فشار بخار مغز یکی میشه بخار از گلو به بالا میره و به چشم میرسه. توی چشم چون خیلی سرده و فشار پایینه دوباره آب تشکیل میشه و از سوراخای بقل چشم بیرون میاد. فقط یه جای این اثبات مشکل داره : آب که با این روش بیرون میاد باید مقطر باشه پس چرا اشک شوره ؟

یه دلیل سردی چشم ها هم نگاه مردمه. این اثبات نمیخواد ٬ برین بیرون یه نگاه به چشم مردم بندازین براتون اثبات میشه.

فکر کنم قلب من گرم تر از بقیه آدماست چون شدیدا مشکل تجمع بخار در گلو و تقطیر آب از چشم دارم. فکر کنم باید یه سوراخ توی قفسه سینم ایجاد کنم که بخار ازش بیاد بیرون.

کادو

میدونی ... امروز یه روز خوبیه ٬ صبح که از خواب پا شدم هوا ابری بود ٬ از پنجره که بیرون رو نگاه میکردی همه جا قهوه ای بود. تاریکی آرامش بخش . یه نیم ساعتی روی تخت به هوا نگاه میکردم. اگه میشد همیشه هوا قهوه ای باشه چه خوب بود ... بوی بارون رو خیلی دوست دارم ... مخصوصا اگه هوا سرد باشه.. نیگا به صورت کبودم نکن ... اینجوری خجالت میکشم . خودت که میدونی چی شده دیگه چرا انقدر زل زدی به صورتم. . .

بیا مال تو ... بگیرش ... چه جالب ٬‌تو هم می خوای یه چیزی بهم بدی .... ای ناقلا تو هم پیچیدیش لای دستمال توالت ؟ !! خوب اشکال نداره ... بیا بگیر ... میشه لطفا هدیه خودت رو ببری کنار تا من مال خودم رو بهت بدم .... ااااااااا ه خوب ببرش کنار دیگه ... همش داری میزنیش به مال من ... دیوونه . من رو بگو که این همه کادو برات پیچیدم. حالا که لج بازی میکنی اصلا میندازمش تو سطل زباله . خوب شد ؟ راحت شدی ؟ .... باهات قهرم .... نیگام نکن ٬ باهات آشتی نمیکنم .... حالا که انقدر منت میکشی باشه .... حالا کادوی تو چی بود ؟ ... مال من که چیز مهمی نبود. راستش میخواستم بندازمش دور گفتم بدمش به تو شاید به دردت بخوره. آخه رسم روزگار همینه ٬‌هر کی هر چی آشغال به درد نخور داره میده به دیگران و کلی منت میذاره ٬ غافل از اینکه دارن این کار رو با خودشون میکنن. چرا ناراحت میشی ؟ تا حالا که باید عادت کرده باشی !! تازه من لای دستمال فقط آب دماغ گذاشته بودم ٬ اکثرا لای کادوهاشون کلی توقع و انتظار و فریب و هوس بازی میذارن .... مال من بهتره ... اگه بخوای از آشغال دونی درش بیارم ٬ میخوای ؟ ....

سر گیجه

میدونی این چیه توی دستم ؟ بهش میگن مسواک ... باهاش دندونا رو تمیز میکنن. نگاه کن اینجوری ... داشتم فکر میکردم اگه یه مسواک خیلی بزرگ بود که جامعه رو میشد باهاش تمیز کرد تو قاطی آشغالا کنده میشدی یا همون جوری سر جات میموندی ... !

دلم میخواد یه بار بشینم برات از اول قصه زندگیم رو بگم. نمیدونم چرا تا حالا هر وقت بهت میرسیدم ساکت بودم. ولی وقت نمیشه که ...

ببین چیکار کردی... تمام دستشویی پر خون شد ... خوب یککم آروم تر ... تو هم سرت مثل من گیج میره ؟ .... خدا کنه این دفعه دیگه .... داری تار میشی ... نرو عقب سعی کن کنترل داشته باشی ... و زمینی که برای خودش میچرخه . . .